sexta-feira, fevereiro 16, 2007

Até já...

Encontrei-te por acaso, trazias no bolso aquele teu sorriso que me conquistou, e na mala o abraço que me aqueceu em tantas noites de Inverno.
Vi-te por acaso, ao cruzarmos aquela esquina que antigamente contornávamos, a rir, antes de nos separarmos por poucas horas.
Lembro-me que nessa altura um beijo ficava com saudades do outro, e os meu colo saía dali ainda com o teu perfume.
Sabes?! Continuo a deixar o teu lado da cama vazia...sei que o vais ocupar, exactamente naquela noite em que não estiver à tua espera...

1 comentário:

Gil disse...

porque às vezes os melhores momentos surgem do acaso, da aparente desordem e caos onde nos mergulhamos todos os dias.